Ο πρώτος επίσημος αγώνας ήταν συνάμα και ο πιο δύσκολος.Και όχι μόνο γιατί ήταν ο πρώτος αλλά γιατί υπήρχαν οι παραλείψεις,το άγχος και η ένταση και και...
Λίγες μέρες πριν:
Αν τα πάρουμε από την αρχή θα βρούμε πρώτα από όλα την μικρή σχετικά προετοιμασία λόγω γρίπης,τα μπλόκα των αγροτών εκείνες τις μέρες αλλά βασικότερο λόγο το άγχος.
Στην τοποθεσία Γαλατά:
Αρκετοί σύλλογοι με μια τεράστια ποικιλία από ποδήλατα(είχα -αν όχι το πιο φθηνό-από τα φθηνότερα) που με τα περιφεριακά και τον εξοπλισμό του αναβάτη έλυνες το πρόνλημα της οικονομικής κρίσης(!!!!!).
Στην έναρξη:
Έμεινα αρκετά πίσω αφού ο μοναδικός μου στόχος ήταν να τερματίσω έστω και στην τελευταία θέση.Στην αρχή της διαδρομής προσπάθησα να προσπεράσω μερικούς αναβάτες με σκοπό να βρεθώ έστω και λίγο πιο μπροστά μέχρι την τεράστια ανηφόρα.
Στην ανηφόρα:
Εκεί ήταν ζόρικα τα πράγματα και όχι τόσο για την κλίση αλλά για το μέγεθος του σκελετού.Αρκετά κουραστικός ειδικά στα τελευταία μέτρα της ανηφόρας.Αναγκαζόμουν να τραβιέμαι μπροστά ασκώντας περισσότερη πίεση στο τιμόνι και κατά συνέπεια χαλούσε όλη η τεχνική της ανάβασης.
Στην κατηφόρα-Μονοπάτι:
Εδώ δεν υπήρχε τεχνική δεν υπήρχε φρενάρισμα δεν υπήρχε καν ποδηλασία.Το νωπό χώμα δυσκόλεψε πολύ την κατάσταση και ήταν αδύνατο με το τεράστιο σκελετό να γίνει η κατάβαση.
Στα 15 χλμ:
Το κακό έγινε με την αλυσίδα που μάγκωσε στο μπροστινό ντεραγιέ που έχασα και εκεί κάποιο χρόνο για να το επαναφέρω(αν και από τεχνική έγινε το λάθος).
Στα τελευταία χλμ:
Ήταν πιο βατά τα πράγματα οι αντοχές μου ήταν σε πολύ καλό επίπεδο παρά το μέγεθος του σκελετού και έτσι αποφάσισα από τα 20χλμ της διαδρομής να τα δώσω όλα με σκοπό να μην βγω the last one.Με 28 χλμ τερμάτισα στην 2η θέση της κατηγορίας μου..
Αρνητικά:
-Η αλυσίδα ''μάγκωσε'' και έχασα χρόνο
-Ξέχασα το δικό μου υδροδοχείο και τον παλμογράφο.
-Μέγεθος του σκελετού...
-Κοιτάζοντας το bryton η χρονομέτρηση με άγχωσε και με έκανε να οδηγήσω απερίσκεπτα
-Πολύ μαλακό χώμα στα μονοπάτια λόγω βροχόπτωσης..
Η διαδρομή εδώ.
